خـاکـی تــر از خـاک

وسوسه ای در غرب امروز بیداد می‌کند برای مقایسه حوادث تونس، مصر و دیگر حوادث جهان عرب با ایران در سال 2009 میلادی و حاشیه‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری در این کشور. تحلیل‌گران آنچه را که امروز در مصر علیه دیکتاتوری حسنی مبارک رخ می‌دهد به حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران تشبیه می‌کنند.

وسوسه ای در غرب امروز بیداد می‌کند برای مقایسه حوادث تونس، مصر و دیگر حوادث جهان عرب با ایران در سال 2009 میلادی و حاشیه‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری در این کشور. تحلیل‌گران آنچه را که امروز در مصر علیه دیکتاتوری حسنی مبارک رخ می‌دهد به حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران تشبیه می‌کنند. در ایران جرقه اعتراض‌ها به شمارش آرای ریاست جمهوری بود و در مصر مردم فریاد رفتن حسنی مبارک را سر می‌دهند. در تهران اما دولت از آغاز خیزش‌های اصلاح طلبانه در جهان عرب استقبال می‌کند و هیچ کس نام فتنه یا شورش را به این جریان‌ها نمی‌دهد. همگان 2011 مصر را با 1979 ایران و قیام مردم علیه شاه مقایسه می‌کنند. انقلابی که شاه ایران را راهی تبعید کرد و جمهوری اسلامی‌ نوزاد خیزش‌های مردمی‌ در آن بود.

این روزها همه در ایران حسنی مبارک را با محمد رضا شاه پهلوی دیروز مقایسه می‌کنند. محمد رضا پهلوی هم درست مانند حسنی مبارک از نزدیکان به واشنگتن و متحدان آمریکا در منطقه بود. حقیقت هم این است که امروز مصر به انقلاب اسلامی‌ ایران شباهت بسیار دارد. اگر در آمریکا کسانی هستند که دوست دارند با شبیه خواندن حوادث مصر به ماجراهای پس از انتخابات در ایران در سال 2009 میلادی، جریان سبز را مجددا در ایران زنده کنند باید به آنها بگویم که سخت در اشتباه هستید.

مقایسه‌های اشتباه را هم که به حاشیه برانیم باید تاکید کنم که پارسی‌ها شباهتی به اعراب و خلق و خوی آنها ندارند و این تفاوت تنها در مسائل فرهنگی نیست بلکه ریشه در اختلاف‌های سیاسی و مذهبی هم دارد. برخلاف اعراب، ایرانی‌ها تاریخ پررنگ جنبش‌های آزادی بخشی را پشت سر خود دارند که قدمت آن به بیش از یک قرن بازمی‌گردد. تلاش ایرانی‌ها برای برخورداری از دولتی مسئول و متعهد حتی پس از سقوط شاه هم خلاصه به یک یا دو خانواده نبوده است. این باور غرب که ایران مانند مصر از دیکتاتوری رنج می‌برد و این جریان سبز است که کمر همت به نابودی آن بسته در حقیقت از پایه و اساس اشتباه است. چه پیش و چه پس از انتخابات در ایران، پویایی سیاسی در این کشور به کشورهایی مانند آمریکا شبیه تر بود تا اعراب. رسانه‌ها در غرب روی تظاهر کنندگان و مطالبات آنها در سال 2009 و به تبع آن سرکوب مردم توسط نیروهای امنیتی بیشتر تمرکز کردند.