خـاکـی تــر از خـاک

حلول ماه مبارک رمضان را به همه ی شما دوستان وبلاگی تبریک عرض می کنم ، برای یک شروع خوب فکر می کنم متنی از صحبتهای حضرت استاد علامه مصباح مناسب باشد. این شما و این هم کلام استاد:

اَلّلهُمَّ اِنّی اَفْتَتِحُ الثَّناءَ بِحَمْدِکَ وَاَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوابِ بِمَنِّکَ وَ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ اَنْتَ اَرْحمُ الّراحمینَ فی مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحمَةِ وَ اَشَدُّ المُعاقِبینَ فی مَوْضِعِ النَّکالِ و النَّقِمَةِ وَ اَعْظَمُ المُتَجَبَّرِینَ فی مَوْضِعِ الکْبریاءِ وَالْعَظَمَةِ. اَلّلهُمَّ اَذِنْتَ لی فی دُعائِکَ وَ مَسْئَلَتِکَ فَاسْمَعْ یا سَمیعُ مِدْحَتی وَاَجِبْ یا رَحیمُ دَعْوَتی وَ اَقِلْ یا غَفُورُ عَثْرَتی.

پروردگارا، ستایش را با حمد تو آغاز می‌کنم، در حالی که تو با احسان خود، دیگران را در راه راست استوار میداری و یقین دارم که تو از همه مهربانان مهربانتری، در جای بخشش و مهربانی و از همه کیفر دهندگان سخت گیرتری، در مقام عقاب و کیفر و بزرگترین جبارانی در جای بزرگی و کبریایی. پروردگارا، به من اجازه دادی تو را بخوانم و از تو بخواهم؛ پس ای خدای شنوا، سپاس مرا بپذیر وای خدای مهربان خواسته ام را اجابت کن و ای خدای آمرزنده، از لغزشم در گذر.

رمضان فرصتی گرانبها

زندگی به سرعت در گذر است و انسان توجه ندارد که چه سرمایه ای را از دست می‌دهد. گاهی که موفق می‌شود گذشته های خود را مرور کند می‌بیند که روزگاری از او گذشته، نیروهایی صرف کرده و تلاشهایی انجام داده است، ولی چیزی به دست نیاورده است.

در طول سال، پیوسته به دنبال به دست آوردن فرصتی هستیم تا درباره زندگی خود و آغاز و انجام آن بیندیشیم مسیری را انتخاب کنیم که زندگی ابدی را برای ما رقم زند؛ اما کمتر چنین فرصتی به دست می‌آوریم. شاید بهترین اوقاتی که می‌توان برای این منظور از آن استفاده کرد «ماه مبارک رمضان» باشد. همواره، به خود وعده می‌دهیم تا ماه رمضان فرا رسد و بهتر از سایر اوقات به عبادت بپردازیم، از دنیا و دنیا پرستی تا حدی چشم بپوشیم و به سوی خدا برویم و بیندیشیم که کیستیم، از کجا آمده ایم، به کجا می‌رویم و در این سرا چه باید بکنیم.

سرانجام، انتظار پایان می‌پذیرد و ماه رمضان از راه می‌رسد، اما شیطان می‌کوشد تا چون گذشته، انسان نتواند از این اوقات شریف و لحظات گران بها استفاده کند و به توفیقات الهی دست یابد. همه جا دست پیدا و پنهان او در کار است تا انگیزه انسان به اغراض نفسانی و دنیوی آلوده شود و دعا، مناجات و عبادت او با سنگینی و کسالت توأم گردد و حال راز و نیاز از او سلب شود. در این کشمکش و تضاد بین عوامل الهی و عوامل نفسانی و شیطانی، انسان باید از خدا توفیق بخواهد و فرصتهای پیش آمده را مغتنم بشمرد و عبادت و دعا را به اوقات دیگر موکول نکند. باید تلاش نماید هر قدر که ممکن است گامی مثبت در مسیر تکامل خود بردارد و به خدا نزدیک شود. یکی از اعمالی که در ماه مبارک رمضان بسیار به آن سفارش شده و این ماه بهار آن است، دعا و مناجات است. رمضان و دعا پیوندی ناگسستنی با یکدیگر دارند.

چگونه رمضان را غنیمت بشماریم؟

برای اینکه بهتر بتوانیم از اوقات این ماه پربرکت استفاده کنیم، ابتدا، باید از خود دعا کمک بگیریم؛ یعنی باید از خدا بخواهیم که به ما توفیق راز و نیاز عطا فرماید البته ما نیز باید در حد توان خود تلاش کنیم تا حال عبادت و توفیق آن را به دست آوریم؛ سعی کنیم در این ماه قدری از کارهای روزانه کم کنیم و بخشی از وقت خود را به دعا و عبادت اختصاص دهیم. باید در وضع خواب و خوراک دقت کنیم؛ خواب و خوراک ما به گونه ای نباشد که موجب کسالت و سنگینی شود. باید برنامه غذایی خود را به گونه ای تنظیم نماییم که بتوانیم روزه بگیریم و در عین حال، به انجام وظایف ماه رمضان و عبادت نیزموفق گردیم. مصرف غذای مورد نیاز غیر از پرخوری است؛ اوقات خواب را نیز باید به گونه ای تنظیم نماییم که در وقت عبادت، نشاط داشته باشیم، نه اینکه کار مستمر روزانه در جای خود باشد و توقع داشته باشیم که در عبادت سحر نیز حالی داشته باشیم.

بر درگاه دوست ، ص 97 - 99